အံတို နီယို

အံတိုနီယို

(၁)

          အေနာက္ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္လိုလုိနာမည္က အသံထြက္ေနေပမဲ႕ လူပံုကေတာ့

တကယ့္ျမန္မာ။မျဖစ္မေန ရင္းႏွ ီးျပေနရသူေတြကေတာ့ အန္တိုနီယိုလို႕ေခၚေပးၾကပါတယ္။

တကယ္ေတာ့အံတိုမွ အံတို ။သံတူေၾကာင္းကြဲေလာက မွာ အံတိုေနလို႕ပဲ အံတိုေခၚေလသလား။

ဗီဇကိုယ္တိုင္ကအံတို မ်ိဳးရိုးျဖစ္ေနလို႕ပဲ ဆက္လက္ အံတိုေနေတာ္မူေလသလား။

ေခတ္ကိုက ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးေတြျဖစ္ေနလို႕ပဲ အန္တိုအမွန္ကပဲ အံတို ျဖစ္ရေလသလား။

သူ႕ဥပဓိ ၀ဏၰနဲ႕ သူ႕အမည္ ဗ်ဳပၸတ္ကလည္း   မိန္႕မိန္႕ စုန္႕စုန္႕ၾကီးဆိုေတာ့ဒီအမည္ကပဲ

အလိုက္ဖက္ဆံုးပါဆိုၿပီး အံတို လို႕ သမုတ္ၾကေလသလား။ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ

အ ံတိုဆိုတဲ႕   အံတို ကို ဦးအံတို ေခၚရေတာ့မယ္။ပူပူေႏြးေႏြး ပင္စင္စား ေတာ့မယ္ေပါ့။

(၂)

         ေအာက္တန္းစာေရးေလးမွသည္ လုပ္သက္ရင့္ အရာရွိႀကီးဘ၀အထိ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို

အလုပ္အေကၽြးျပဳဘိခဲ႕တဲ႕ အံတိုဟာ လုပ္သက္ေပါင္း ၄၅ႏွစ္ေတာင္ရွိခဲ႕သတဲ႕။အခါအခြင့္သင့္ရင္

သင့္သလို သူ႕ဆရာ အံတိုႀကီးေတြ အကူအညီနဲ႕ သကၠရာဇ္ေတြကို ၿဖိဳခဲ႕သူ အံတိုဟာ တကယ္လည္း

ပင္စင္စားခ်ိန္မွာ အသက္က ၆၅ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီ  ။အဲလို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အံတိုဟာ

နတ္ထြင္းတဲ႕ ခံတြင္း၀မွာ မိန္႕မိန္႕ႀကီး လခစားလို႕ ။ဖိ၀ါးႀကိတ္ေခ်ခံရန္ ေရာက္လာၾကပါကုန္ေသာ

မႏုႆအႏြယ္၀င္ မ်ားကို ဘယ္သူမျပဳ မိမိျပဳ မူနဲ႕ မွန္မွန္ႀကီးႀကိတ္၀ါးလို႕။ မိမိမ၀ါးလည္း

အျခားသြားေတြအၾကားမွာ အရိုးအသားကြဲျပားသြားမွာပဲဆိုသလို အံတိုဟာ အစိုးရ၀န္ထမ္းခဲ႕သတဲ႕။

သြားသြားလာလာ စားစားေသာက္ေသာက္ေတြ အၾကား ၊ အံတိုလို အံတိုေတြကလည္း မ်ားလွဆိုပဲ။

ထိုင္ခံု စားပြဲတစ္လံုးကိုယ္စီနဲ႕ မင္နီမင္ျပာေဘာပင္ေတြကအစ အိပ္ကပ္ထဲမွာ အံတိုကို စတိုင္ စမတ္

က်ေစလို႕။ အံတိုရွိရာ  အံတိုလာေျပာရမလား။ အံတိုခ်င္းေျချမင္တယ္ဆိုရမလား။စီနီယာ အံတိုဟာ

မနက္ ၁၀နာရီခြဲမွ ရံုးလာတယ္ဆိုေတာ့ ဂ်ဴနီယာအံတိုေတြရဲ႕ အေစာဆံုးရံုးတက္ခ်ိန္က မနက္ ၁၀နာရီ။

၁၁နာရီမွာ မနက္စာ ထမင္းစားနားတယ္။အံတိုနဲ႕ အဟာရျဖစ္ေအာင္၀ါးရတာဆိုေတာ့ နည္းနည္းၾကာတယ္။

ေန႔ခင္း၂နာရီမွာတရုန္းရုန္းနဲ႕ သူတို႕ အလုပ္မလုပ္ရင္ပဲ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးအုံးကနဲ ထကြဲေတာ့မွာလိုလိုနဲ႕

တစ္ေနကုန္ေစာင့္စားေနၾကတဲ႕အႀကိတ္အ၀ါးခံေလးေတြကို  ပလုပ္ပေလာင္း ၿမိဳ၀ါး။တခ်ိဳ႕အေစ့လိုက္၊

တခ်ိဳ မညက္တညက္၊တခ်ိဳ႕ဆို နီးရာအရည္နဲ႕ေတာင္ မ်က္စိမ်က္ဆန္ လန္ထြက္မတတ္ ဂလုဂလုေမွ်ာ

ခ်ယူရတဲ႕အထိ။ပီဘိ အံတို။ အံတိုေတြမွာ လည္း ဘီးလူးစည္း လဴ႕စည္းရွိသလိုလို။ အံတိုခ်င္းခ်င္း

သတင္းေလြ႕ေလြ႕လိုလို၊ အံတိုမွန္ရင္  ႏြံမနစ္ပါဘူးကြလိုလိုနဲ႕ ညေနရံုးဆင္းၿပီဆို အံတိုခ်င္း ခ်ီးယားစ္။ဒါမပါဘူး။ဟိုဟာလိုေသးတယ္ဆိုၿပီးရခဲ႕တာကိုအျမည္းထား။ ေထာက္ခံစာဆိုတာ

ဒီလိုလြယ္လြယ္ရမွတ္ေနသလား စကား အဆံုးမွာ ဖ်တ္ကနဲကိုယ္ထင္ျပလာတဲ႕ ဆင္တစ္ေကာင္

ႏွစ္ေကာင္ကို ကိုႀကီးေက်ာ္လက္ဦးထား။တဟီးဟီးတဟားဟား အိမ္အျပန္မွာ 

အနည္းဆံုး ဆင္ႏွစ္ေကာင္ က်ံဳးသြင္းလာႏိုင္ခဲ႕ေသးသတဲ႕။

(၃)

         အဲဒီလို ကံေကာင္းအေၾကာင္းလွခဲ႕တဲ႕ အံတိုဟာ ျပည္သူ႕၀န္ထမ္းဆိုတဲ႕ အသံုးအႏွဳန္းႀကီးနဲ႕

ပြတ္ကာသီကာလြတ္ေျမာက္သြားတယ္။ဟိုတိုင္ သည္ေတာ အႏူေတာထဲက လက္မတင္ေလးဆိုသလို၊

ခြင့္ႀကီးမခံစားခင္တစ္ရက္အလိုကပဲ လဘက္ရည္ဖိုးရခဲ႕တဲ႕ဆိုင္ကယ္ႀကီး တ၀ီ၀ီနဲ႕    ပင္စင္ထုတ္

သြားေတာ့တယ္။၀င္၀င္ခ်င္းေဆာက္နဲ႕ ထြင္းဆိုရမလား၊သြားၾကားထိုးတံကိုယ္စီနဲ႕ ကိုယ္လို သူလို

အလွ်ိဳအလွ်ိဳ ထိုင္ခံုေတြေပၚမွာ အံတိုမ်ား။ အဲဒီမွာအံတိုဟာဘုရားတရားကိုသတိရသြား ေတာ့တယ္။ 

ဟိုစားပြဲ ဒီစားပြဲ ယင္မဲႀကီးတစ္ေကာင္လို ေခၽြးတဒီးဒီးနဲ႕ ပ်ံ၀ဲေနရတဲ႕  အံတိုဟာ ဘယ္ေတာ့မွ

ပင္စင္လာမထုတ္ေတာ့ဘူးလို႕အသံထြက္မိသြားသလိုလို။  အံေတြနစ္၀င္ေနတဲ႕ သြားဖံုးၾကားက

ေသြးေတြယိုဆင္းလာတဲ႕    အထိ ေမးရိုးေတြတင္းတင္းရင္းရင္းႀကီး ေထာင္ထေနတဲ႕ အံတိုဟာ ေျပာင္ေနတဲ႕

မဟာနဖူးကို တဖ်င္းဖ်င္း  ပြတ္လိုက္၊ဘယ္ညာေမးရိုးႏွစ္ဘက္ကို လက္အစံုနဲ႕ ရိုက္လိုက္ပုတ္လိုက္။တိုေနတဲ႕

သူ႕အံတိုေတြကပဲ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္သူ႕က ိုကိုက္ခဲႏွိပ္စက္ေနပံု။

(၄)

      အဲဒီေန႕ညေနအိမ္အျပန္မွာအံတိုဟာ ေခါင္းထဲသိပ္မၾကည္ လို႕   ခဏ နားဦးမယ္ကြာ ဆိုၿပီး

အိပ္ယာထဲ၀င္သြားတာ ျပန္ႏိုးမလာေတာ့ဘူး။ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ပဲေျပာရမလား။    ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေနပဲ ဆိုရမလား။

အံတိုကို မီးသၿဂၤဟ္ေတာ့ ၀ါညစ္ေနတာကလြဲလို႕ ေျပာင္ေခ်ာေနတဲ႕ အံသြားေတြဟာ ျပာမက်ဘူးတဲ႕။

ဒါကိုပဲ နီယို အံတိုေတြ က သေဘာက်လို႔ မၿပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္။

လူလန္း( ၂၅-၁၂-၂၀၁၂)