ႀကီးက်ီးႀကယ္က်ယ္ ကဗ်ာ (၂)
ရုပ္မျမင္ အသံမၾကားလည္း ပစ္မွတ္ကို ဒုတ္ကနဲထိရင္ၿပီးတယ္ လို႕
ကၽြန္ေတာ ္ကဗ်ာေရး ခဲ႕တယ္။
စနစ္တက် အမွန္တရားအာဟာရေတြ ငတ္ေနသူအခ်င္းခ်င္း
တစ္ဇြန္းတစ္ေယာက္မ ျဖစ္ျဖစ္ ျပည္႕ေစ စံုေစ ငွ ေ၀ စားေစခ်င္လို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
ျပည္သူ႕အသံျပည္သူ႕ဆႏၵဆိုတဲ႕
မသိေမး မစင္ေဆး လႊတ္ေတာ္ႀကီးေတြထက္ သာခ်င္ေနလို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။-------။
အားကိုးရာဟာ အားကိုးသူထက္ အေျမာ္အျမင္ႀကီးေစခ်င္လို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
ဥပေဒရဲ႕အထက္မွာ ေအာက္လမ္းနည္းကိုယ္ေဖာ့ပညာနဲ႕
လက္နက္ပုန္းထုတ္သံုးေနသူေတြကို ထင္သာျမင္သာျဖစ္ေစဖို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
ရွဳးံထြက္ပြဲမို႕ တားျမစ္ေဆးေတြ ဗံုးေပါလေအာသံုးတဲ႕
နရူးရွဴးထိုး တိုက္စစ ္ခံစစ္ေတြကို ကြင္းျပင္ထုတ္ဖို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
တရားဓါတ္မရွိေပမဲ႕ အမွားမွတ္အျပည္႕နဲ႕ ဂုဏ္ထူးတန္း၀င္
ဘ႕ြဲလြန္ က်မ္ျပဳပညာရွင္ေတြကို မင္နီတားပစ္ခ်င္လို႕
ကၽြန္ေတာ ္ကဗ်ာ ေရးခဲ႕တယ္။
ထမင္းတစ္လုပ္အတြက္ ငရဲမွာ သစ္ငုတ္လုပ္မဲ႕
မသိဆိုးရြား ထားရာေန ေစရာသြားေတြကို ကၽြတ္တမ္း၀င္ေစခ်င္လို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
သမိုင္းဆိုတာ အင္းစိန္နဲ႕ နီးတာေပါ့ကြာဆိုတတ္တဲ႕
၀က္ျဖစ္မွ မစင္ ေၾကာက္သူေတြကို အမိုက္ဇာတ္သိမ္းေပးခ်င္လို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
တိုတိုပဲ ေျပာမယ္ဗ်ာ
သမၼတႀကီးဟာ က်ေနာ့္ထက္ မသာရင္ ျဖစ္ကိုမျဖစ္လို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
ဒါေပမဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာ မေရးေတာ့ဘူး
ျပည္သူ႕ ဘ၀ ကို မ်က္ေခ်မျပတ္ၾကည္႕ေနရလို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာမေရးေတာ့ဘူး------။
ျပည္သူကို ဘယ္လို နားပါးလွည္႕ရမလဲလို႕ ေခါင္းစားေနသူေတြမ်ားလြန္းလို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာ မေရးေတာ့ဘူး-------------------။
ေၾကာင္ပီပီ ၾကာၾကာေရမငုတ္ႏိုင္ သူေတြ ဇာတိရုပ္ေပၚလာလို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာမေရးေတာ့ဘူး---------။
ႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႕ လွန္ထားလည္း ခြါရာေတြ ဗရပြနဲ႕ စိုက္ခင္းပ်က္ထဲ
သူခိုးက လူလူဟစ္သံကို သိမခံႏိုင္ေတာ့လို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာ မေရးေတာ့ဘူး။
ေနာက္ေက်ာကဓါးကို ေၾကာက္ေနရပါတယ္ ဆိုသူေတြကို ေခ်ာ့ေမာ့ေျဖာင့္ဖ်ေပးႏိုင္ဖို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာမေရးေတာ့ဘူး။
ရွင္းရွင္းပဲေျပာမယ္ဗ်ာ
တစ္ေန႔ေကာင္းႏိုးျပင္ႏိုးနဲ႕ ေမွ်ာ္ကိုးေပါင္းသင္းလာခဲ႕ရတဲ႕ လင္ဆိုးမယားလို
အထုအေထာင္းခံ ဒဏ္ရာေတြ ဗရပြနဲ႕ လုပ္ကိုင္ေကၽြးေမြးေနရတာကို ၿငီးေငြ႕လွၿပီ
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာမေရးေတာ့ဘူး
ကဗ်ာမေရးေတာ့ဘူး။
မေရးေတာ့ဘူး မေရးေတာ့ဘူး
မေရးေတာ့ဘူးလို႕ အခ်ိန္ေတြေမာင္းတင္ စုေဆာင္း
ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲဆိုတာ
ဒီကဗ်ာထဲမွာ
တစ္ခါတည္း ေၾကညာလိုက္ေတာ့မယ္ ။
လူလန္း(၆-၁၂-၂၀၁၂)
ရုပ္မျမင္ အသံမၾကားလည္း ပစ္မွတ္ကို ဒုတ္ကနဲထိရင္ၿပီးတယ္ လို႕
ကၽြန္ေတာ ္ကဗ်ာေရး ခဲ႕တယ္။
စနစ္တက် အမွန္တရားအာဟာရေတြ ငတ္ေနသူအခ်င္းခ်င္း
တစ္ဇြန္းတစ္ေယာက္မ ျဖစ္ျဖစ္ ျပည္႕ေစ စံုေစ ငွ ေ၀ စားေစခ်င္လို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
ျပည္သူ႕အသံျပည္သူ႕ဆႏၵဆိုတဲ႕
မသိေမး မစင္ေဆး လႊတ္ေတာ္ႀကီးေတြထက္ သာခ်င္ေနလို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။-------။
အားကိုးရာဟာ အားကိုးသူထက္ အေျမာ္အျမင္ႀကီးေစခ်င္လို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
ဥပေဒရဲ႕အထက္မွာ ေအာက္လမ္းနည္းကိုယ္ေဖာ့ပညာနဲ႕
လက္နက္ပုန္းထုတ္သံုးေနသူေတြကို ထင္သာျမင္သာျဖစ္ေစဖို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
ရွဳးံထြက္ပြဲမို႕ တားျမစ္ေဆးေတြ ဗံုးေပါလေအာသံုးတဲ႕
နရူးရွဴးထိုး တိုက္စစ ္ခံစစ္ေတြကို ကြင္းျပင္ထုတ္ဖို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
တရားဓါတ္မရွိေပမဲ႕ အမွားမွတ္အျပည္႕နဲ႕ ဂုဏ္ထူးတန္း၀င္
ဘ႕ြဲလြန္ က်မ္ျပဳပညာရွင္ေတြကို မင္နီတားပစ္ခ်င္လို႕
ကၽြန္ေတာ ္ကဗ်ာ ေရးခဲ႕တယ္။
ထမင္းတစ္လုပ္အတြက္ ငရဲမွာ သစ္ငုတ္လုပ္မဲ႕
မသိဆိုးရြား ထားရာေန ေစရာသြားေတြကို ကၽြတ္တမ္း၀င္ေစခ်င္လို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
သမိုင္းဆိုတာ အင္းစိန္နဲ႕ နီးတာေပါ့ကြာဆိုတတ္တဲ႕
၀က္ျဖစ္မွ မစင္ ေၾကာက္သူေတြကို အမိုက္ဇာတ္သိမ္းေပးခ်င္လို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
တိုတိုပဲ ေျပာမယ္ဗ်ာ
သမၼတႀကီးဟာ က်ေနာ့္ထက္ မသာရင္ ျဖစ္ကိုမျဖစ္လို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေရးခဲ႕တယ္။
ဒါေပမဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာ မေရးေတာ့ဘူး
ျပည္သူ႕ ဘ၀ ကို မ်က္ေခ်မျပတ္ၾကည္႕ေနရလို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာမေရးေတာ့ဘူး------။
ျပည္သူကို ဘယ္လို နားပါးလွည္႕ရမလဲလို႕ ေခါင္းစားေနသူေတြမ်ားလြန္းလို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာ မေရးေတာ့ဘူး-------------------။
ေၾကာင္ပီပီ ၾကာၾကာေရမငုတ္ႏိုင္ သူေတြ ဇာတိရုပ္ေပၚလာလို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာမေရးေတာ့ဘူး---------။
ႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႕ လွန္ထားလည္း ခြါရာေတြ ဗရပြနဲ႕ စိုက္ခင္းပ်က္ထဲ
သူခိုးက လူလူဟစ္သံကို သိမခံႏိုင္ေတာ့လို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာ မေရးေတာ့ဘူး။
ေနာက္ေက်ာကဓါးကို ေၾကာက္ေနရပါတယ္ ဆိုသူေတြကို ေခ်ာ့ေမာ့ေျဖာင့္ဖ်ေပးႏိုင္ဖို႕
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာမေရးေတာ့ဘူး။
ရွင္းရွင္းပဲေျပာမယ္ဗ်ာ
တစ္ေန႔ေကာင္းႏိုးျပင္ႏိုးနဲ႕ ေမွ်ာ္ကိုးေပါင္းသင္းလာခဲ႕ရတဲ႕ လင္ဆိုးမယားလို
အထုအေထာင္းခံ ဒဏ္ရာေတြ ဗရပြနဲ႕ လုပ္ကိုင္ေကၽြးေမြးေနရတာကို ၿငီးေငြ႕လွၿပီ
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာမေရးေတာ့ဘူး
ကဗ်ာမေရးေတာ့ဘူး။
မေရးေတာ့ဘူး မေရးေတာ့ဘူး
မေရးေတာ့ဘူးလို႕ အခ်ိန္ေတြေမာင္းတင္ စုေဆာင္း
ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲဆိုတာ
ဒီကဗ်ာထဲမွာ
တစ္ခါတည္း ေၾကညာလိုက္ေတာ့မယ္ ။
လူလန္း(၆-၁၂-၂၀၁၂)
RSS Feed